به گزارش امور ارتباطات شهرداری منطقه 8، در این جلسه حکایت " فریفتن روستایی شهری را و به دعوت خواندن او " از دفتر سوم مثنوی مورد بحث و بررسی قرار گرفت .
مدرس زاده در این جلسه ابراز داشت : (( اساس این داستان از مثنوی بر مدار " صبر " و " حزم " است و مولانا سمبل هایی از " نفس " ، " عقل جزوی " ، " عقل جزوی " و " اصالت آدمی " را برساخته و در باب القائات جامعه ، محیط و نفس ابیات معنوی تداش خورده ای را به منصه ی ظهور رسانده است . انسان در این حکایت به جز در فطرت و اصالت خویش که در آن نه مقایسه ، نه ملامت کردن و عناصر دیگری دخیل است ، امنیت و آسایش خویش را فقط تحت لوای حزم معنوی و دوراندیشی معرفتی می یابد و نفسی را می خواند که به بازی های عالم حس و علقه های جهان محسوس پای بند نیست . اما کسانی که اسیر این علایق اند ، مانند بچه هایی هستند که وقتی اسم بازی را می شنوند حاضرند حتا با گورخر هم برای بازی بدوند و این کنایه از انسان های شیفته ی امور ظاهری و دنیوی است و از پرداختن به روح و روان خود غافل هستند و به اصطلاح گرفتار " بازی نفس " می شوند ))